Hanya pemimpin yang mengamalkan menghalalkan cara bertindak seperti mana dilakukan Mantan Perdana Menteri Tun Dr Mahathir. Hanya mereka yang tiada prinsip perjuangan akan ikut sama dengan beliau.
Tun Dr Mahathir membuktikan, bahawa beliau merupakan seorang pemimpin yang menghalalkan sebarang cara, untuk memenuhi matalamat peribadi.
Pada Tun Dr Mahathir, terlihat dan ternampak serta terbukti, bagaimana ketamakan seseorang itu. 22 Tahun sebagai Perdana Menteri, tidak termasuk sebagai Timbalan Perdana Menteri dan Menteri, namun masih tidak mencukupi.
Sebenarnya majoriti rakyat negara ini, sudah terkeliru berkaitan tindakan mantan Perdana Menteri itu. Penulis sendiri, semasa beliau mengecam Pak Lah, dengan menggunakan isu bebudak Tingkat 4, serta dakwaan takut pada Singapura, kerana pembatalan Jambatan Bengkok, terpecaya dengan beliau. Al-maklum, 22 tahun sebagai Perdana Menteri, sudah tentu keyakinan dan kepercayaan tidak mudah terhakis. Namun, selepas Pak Lah meletakkan jawatan dan digantikan oleh DS Najib Razak, dan beliau sendiri menyokong kepimpinan Najib, akan tetapi Barisan Nasional tidak dapat mengembalikan kuasa 2/3 di Dewan Rakyat, malah keputusan lebih buruk berbanding pencapaian Pak Lah pada Tahun 2008.
Memang pada PRU-13, parti Umno menambah 9 kerusi berbanding PRU-12, namun secara keseluruhan Bn kehilangan 7 kerusi. Kalaulah dikatakan bahawa parti Umno menambah kerusi kerana sokongan mantan Perdana Menteri itu, ianya kurang tepat, kerana beliau sebenarnya telah ditolak oleh ahli parti. Bukti penolakan itu, apabila beliau bertanding G7 di bahagian Kubang Pasu, di mana beliau merupakan Ketua Bahagian lebih 22 tahun, akan tetapi kalah.
Tindakan Tun Dr Mahathir sebenarnya memenuhi simpulan bahasa, panas setahun dihapuskan oleh hujan sehari. Cengakaman beliau selama 22 tahun terhadap parti dan negara sehingga beliau mendapat panggilan negarawan, terhapus dengan sekelip mata, apabila pada 4 dan 28 Mac bergabung dengan musuh politik beliau berdekad-dekad semata-mata mahu menumbangkan DS Najib Razak.
Sebenarnya, DS Najib Razak, hanya menjadi kambing hitam, kepada keadaan. DS Najib menjadi sasaran amarah Tun Dr Mahathir, hanya ada satu sebab. Anaknya Dato Seri Mukhirz tidak diberi laluan dalam kepimpinan Umno.
Mukhriz, hidung tak mancung tetapi pipi tersorong-sorong, cuba merebut Jawatan Ketua Pemuda Umno, namun tewas. Pun demikian, diberi peluang dilantik sebagai Timbalan Menteri, berbanding orang yang menang. DS Najib memang maklum, bahawa Mukhriz tidak mendapat sokongan parti, namun memaksa juga melantik Mukriz ke jawatan Menteri Besar Kedah selepas PRU-13. Mukhriz yang hidung tak mancung pipi tersorong-sorong itu, cuba pula merebut jawatan Naib Presiden parti, satu tindakan yang belum pernah berlaku pada seseorang yang kalah merebut jawatan ketua Pemuda.
Bukti nyata, bahawa parti tidak menerima dan tidak menyokong Mukhriz, apabila beliau tersingkir daripada MB Kedah, kerana tidak mendapat sokongan ADUN daripada Parti Umno. Sebenarnya, anggapan setengah pihak termasuk Mukhriz sendiri, kononnya beliau tersingkir daripada MB Kedah kerana mengeritik 1MDB, hanyalah persepsi, perkara pokok sebenarnya, beliau tidak mendapat sokongan ahli-ahli parti. Sokongan yang diberikan kepada beliau selama beliau pada kedudukan MB dan MP Jeluni, hanyalah sokongan terpaksa, kerana mengikut arahan pucuk pimpinan parti.
Kini, Mukhriz bergabung dengan bapanya, bersama-sama Tan Sri Muhyiddin Yassin, Datuk Shafie Apdal, Tun Daim Zainuddin, Tan sri Sanusi Junid dan beberapa orang lagi. Jumlah mereka, boleh dikira dengan jari. Jika berasaskan demokrasi, jumlah mereka itu, tiada pengaruh apa-apapun.
Tun Dr Mahathir dan The Geng, kononnya bergabung dengan para pemimpin pembangkang termasuk Ngo pembangkang kerana mahu menyelamatkan Parti Umno. What a bullshit!!!